با واژه انتظار بد تا کردیم !
می نویسم که "شب تار سحر می گردد" یک نفر مانده ازین قوم که برمی گردد
با واژه انتظار بد تا کردیم !
می نویسم که "شب تار سحر می گردد" یک نفر مانده ازین قوم که برمی گرددشاه مردان هو
شاه مردان علی
نور یزدان علی
جان جانان علی
یا علی
تاج هفت آسمان علی
بر زمین و زمان علی
حکم و فرمان علی
یا علی
گو هر نه صدف
گشته طالع تو را
از گریبان علی
یا علی
خیمه سرمدی
تا ابد مست تو
می پرستان علی
ای شفیع همه روسیا هان
ای پناه دل بی پناهان علی
روح قرآن علی
یا علی
مانده کشتی به گل ای تو سکان علی
نیست آن را رسان تا به هم رسان
یا علی
تا به سامان علی
یا علی
از طلب تا فنا تا به ملک بقا
نو ر ایمان علی
علی
پای شکسته را
فرصت گفت و گو
در نیستان علی
یا علی
یاور بی کسان
یار گمگشتگان
در بیابان علی
یا علی
شد لبالب زخون
چون شفق در سینه ام
ای تو درمان علی
یا علی
یکی که مثل هیچکس نبود..../ دلنوشته همسر سید جواد ذاکر
پروانه صفت چشم بر او دوخته بودم
وقتی که خبر دار شدم سوخته بودم
"تقدیم به روح بلند و آسمانی سید الذاکرین و همسر صبور و مهربانش"
به نام آرام بخش جان ها"
دل نوشته ای از زبان همسر آقا سید :
دلم امشب تنگ است , تنگ چشمان پر از مهر و سراسر عشقت , تنگ لب های پر از زمزمه ات و
صدایت که غریب است هنوز . جان به قربان نفس های پر از درد و گلوی زخمت , ... بستر سرد جدایی به کدامین ساعت همه ی
هست مرا ویران کرد ؟ گل من ... جان ز تنم رفت همان لحظه که تو جان به آغوش ملک بسپردی و
بهارم خشکید به همان خس خس آخر که ز حنجر برخاست . نفست بوی حسین داشت در آن اشهد
اخر به علی .
عمر من ... فکر نکردی دل من تاب ندارد , ز غمت میمیرد ؟
روز من رنگ شب است و شب من بی مهتاب , آسمانم ابریست و تو بوی باران و همان یاد نگاه تو ,
مرا خواهد کشت که چه مظلوم به بی رحمی و حرمت شکنی ها نگریست .
همه ی هستی من ... روز ها می گذرد و برایم به نشانت سنگیست که شده سنگ صبورم به جوانی
و غریبی . قلب من می شکند و تو خود می دانی که غمت , سخت گران است و من میمیرم , به تمام
صبری که تو یادم دادی .
دل به یادت دادم , نفسم تنگ شد و بند آمد , باورم نیست هنوز , که تو رفتی و نمی آیی باز . شده ام
بیگانه با جهان بودن , ای همه زندگی ام ... نیست دگر تاب مرا که من و تنهایی عاقبت خانه نشین و تو
سفر کرده از این دنیایی .
دست دل تنگی ام اینک , میزند چنگ بر آن پرچم سبز مزار پاکت , که ندارم آرام و جگرسوز نشینم سر
خاکت , به خیالم که نشسته ای مرا رو در رو , میکنم درد دل و از عطش دیدن تو بی تابم .
همسرم , هم نفسم ... موج مظلومیت و غربت تو , کشتی صبر مرا میشکند که تو را هیچ کس از روح
بلندت نشناخت . کاش یک بار فقط ... کاش یک بار فقط ... درد دلت میگفتی تا نگیرم آتش از تمام
ظلمی که تو را دلخون کرد , ولی تو ... راه زبیراهه نهان می کردی , که نفهمند دلت پر درد است و چه
آرام گذشتی
به شبی از همه ی تاب و تب دنیایی ونهادی به جوانی , آرزوهایت را .
همه ی دلخوشی ام ... غم چشمان تو را با همه جان می خواهم . غربت اشک تو در حلقه ی چشمانت
را و تپش های دل بی تابت که تب عشق تو را معنا کرد و مرا درس محبت آموخت . تو میان قلبم خانه داری ,
پس من , تو رو از هر نفس باد صبا می شنوم . آخرین حس نگاه من و توست که به جا می ماند .
یک شبی آرام از پیش نگاهم می روی
دل به مولا داده ای از عشق مولا می روی
می روی تا روی او بینی , دلت بی تاب او
شهد عشق او چشیده بی سر و پا می روی
دلنوشته یک دلشکسته منتظر...
ای ناگهان تراز همه ی اتفاق ها
پایان خوبِ قصه ی تلخِ فراق ها
ای وارثِ شکوه اساطیر،جلوه کن
تاگم شود ابهت این ادعاها...